Verhalen van een zorgmama
Houston we have a problem. Crash. Down. Afgelopen week is het onvermijdelijke gebeurd. Ik ben gecrasht. Het is klaar. Mijn koek is op, de emmer is vol en de batterij is leeg. De vrouwen onder ons kennen het denk ik wel: het verschil tussen huilen en janken. Bij huilen kun je er nog redelijk uitkomen …
Vanaf de zwangerschap hebben we ons continu moeten aanpassen. We zouden een gezond kindje krijgen, we zouden een kindje krijgen met een geslachtsafwijking, een kindje met Down syndroom, wel prematuur, niet prematuur, toch een gezond kindje, oh nee: toch niet. Wij hadden van te voren nooit kunnen weten dat we zoveel aanpassingen moesten doorstaan. 2 …
Moederdag…als kind zijnde was dat een geweldige dag omdat ik wat moois mocht knutselen. Omdat we een grote bende van de keuken mochten maken voor dat heerlijke ontbijtje. Later, als ‘groot kind’, vond ik het maar onzin. Net zo’n stomme commerciële dag als Valentijnsdag. En nu: tja, nu heeft Moederdag wel weer wat. Vorig jaar …
Vandaag hadden we er weer een. Een AMC-dag. 09.30 uur aanwezig dus op tijd weg want we komen geheid in de file. Bij het pakken van de spullen heeft het nog iets spannends (iets leuks-spannends). Een beetje vakantiegevoel. Zo van: we moeten vroeg opstaan, spullen inpakken, broodjes smeren en wegwezen! Maar bij de afslag van …
Het begon al in de zwangerschap: angst. We zijn bang gemaakt voor de meest vreselijke dingen. We hebben weken voor en na de bevalling continu in angst geleefd. Nu is dat al stukken minder. Maar nog steeds zijn we af en toe bang. En dan niet voor hele ernstige dingen. Zo loopt het onderzoek voor …
Hoesten, huilen, stikken. Die blauwe kleur waarvan we hoopten dat ie voor altijd weg zou blijven, was er weer even. Wauw, flashback: dit is niet goed… En daar was de kinderarts het mee eens. Ondanks dat alles weer in orde leek toen we eenmaal in het ziekenhuis waren (zucht). Lachen, brabbelen en zoals altijd: helemaal …
Eindelijk thuis. Voorzichtig zetten we de eerste stapjes op de roze wolk. Klaar om te genieten van ons gezin. We zijn compleet. Een week lang heeft de deur op slot gezeten en waren de gordijnen dicht. Maar het werd tijd ‘om je te delen’. Alle opa’s, oma’s, ooms en tantes, neefjes en nichtjes waren ook …
De eerste weken van onze nieuwe gezinssamenstelling waren enorm heftig. We zaten in een gigantische achtbaan. De ene dag ging het goed met jou, de andere dag ging het helemaal mis. Het ging letterlijk op en neer. En langzaamaan begon het onze tol te eisen… Iedereen om ons heen was (en is) zo lief. Familie, …
Vroeger was het mijn lievelingskleur: blauw. En ik was toch echt wel een ‘meisje-meisje’ (stiekem hoop ik dat jij dat ook bent!). Ja, roze was mooi maar toch: blauw had iets bijzonders. Maar nu heeft die kleur een hele andere lading… De eerste keer dat jij blauw aanliep, was nog in het AMC. Papa en …
Tranen van geluk, verdriet, spanning en angst. Toen je net geboren was wilde ik graag huilen, maar het lukte niet. Volgens de verpleging kwam dat door de adrenaline. Die tranen kwamen pas toen ik je weer voor het eerst zag. Op de Intensive Care van de Neonatologie. Je lag daar in couveuse nummer 8: het …