Moeder worden. Check, die kan van mijn dromenlijstje af. Huisje, boompje, beestje: check, check en check. Liefde van mijn leven en een goede baan. Helemaal niet verkeerd, al zeg ik het zelf. Ik ben 29 jaar en ik heb een hoop dromen waar kunnen maken. En toch knaagt er iets. Er mist iets. Maar wat?
Ik heb iets positiefs nodig
Het schijnt de leeftijd te zijn. Rond de 30 jaar (ouch, over 6 maanden is het zover) vragen we ons allemaal af: Wie ben ik? Wat doe ik? Vind ik dit wel leuk? Blijf ik zo mijn hele leven doorgaan? Wat kan ik eigenlijk? En ja, ook ik heb hier ‘last’ van. Door alle zorgen, de vermoeidheid en het verdriet van de laatste maanden werd dat alleen maar versterkt. Ik heb iets positiefs nodig waar ik mij helemaal ik kan storten. Ik wil iets doen wat ik echt leuk vind! En als het even mee zit: ook iets waar ik goed in ben.
Het ‘Oh!’ moment
Dus hup: mijn oude tekenboek uit de kast, een potlood erbij en krabbelen maar. Wat vind ik leuk? Wat kan ik goed? Wat past bij mij? Ik wilde ‘vroeger’ met kinderen werken. Ergens onder een dikke laag stof ligt daarom mijn propedeuse SPH. Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Maar door de saaie lessen (Psychologie is niet mijn ding) en de stage huiswerkbegeleiding in de Baarsjes, dacht ik: Nee, dit is het toch niet. Zonde, want ik vind kids nog steeds geweldig. Ik moet alleen geen huiswerkbegeleider worden. Schilderen of tekenen dan? Vind ik leuk en heel slecht ben ik daar niet in. Hmmz, dat idee gummen we maar weer uit. Schrijven? Yes, schrijven vind ik echt heel leuk! Het gaat me redelijk makkelijk af en ik krijg altijd positieve reacties.
En ineens was het daar. Een ‘Oh!’ moment. Het verband. Wat nou, als ik die twee dingen combineer? Werken met kinderen en schrijven. Wat nou, als ik mijn eigen kinderboek(en) ga schrijven? Ik had het nog maar een paar seconden opgeschreven of de eerste ideeën kwamen al naar boven. Ok, ik ga dit echt doen! Ik word kinderboekenschrijfster. Een droom waarvan ik in eerste instantie niet eens wist dat ik die had. Ik ga mijn dromen waar maken!
Afstrepen maar!
Zo gezegd, zo gedaan. Het eerste verhaal is af. Mijn CV heb ik even opgepoetst, de motivatiebrief is geschreven en de synopsis en het manuscript zijn uitgeprint. Deze week gaat het manuscript op de bus. De eerste drie uitgeverijen ontvangen het verhaal. Of het een succes wordt? Geen idee, waarschijnlijk niet. Uitgeverijen ontvangen elke maand duizenden manuscripten van mensen die zichzelf een hele goede schrijver vinden. Mijzelf inbegrepen. Als er geen uitgever is die er brood inziet, wil ik het zelf gaan uitgeven. Dan is dat weer een droom die ik van mijn lijstje kan strepen. Check!
