Eindelijk thuis. Voorzichtig zetten we de eerste stapjes op de roze wolk. Klaar om te genieten van ons gezin. We zijn compleet. Een week lang heeft de deur op slot gezeten en waren de gordijnen dicht.
Maar het werd tijd ‘om je te delen’. Alle opa’s, oma’s, ooms en tantes, neefjes en nichtjes waren ook reuze benieuwd naar jou. Dus deur van het slot en de gordijnen open. Pas toen zagen we de enorme grijze donderwolken.
Want hoe fijn het ook was om thuis te zijn, het aantal ziekenhuisbezoekjes hakte erin. Van de 13 weken in totaal zijn er vier ziekenhuisvrij geweest. Negen weken lang twee tot drie keer per week naar het ziekenhuis. Als we pech hadden, was het vaker naar Amsterdam dan om de hoek. Echt wijzer werden we niet van al die bezoekjes. De ene vage term na de andere kwam voorbij. En jij vond het ook helemaal niks. Al die echo’s, foto’s, prikjes, al dat gefrunnik aan jou. Hadden we eindelijk het ene afgestreept bedacht een andere arts wel weer een ander onderzoekje. Het woord ‘proefkonijn’ heeft vaak in ons hoofd gespookt.
Het meest spannende (voor mama in ieder geval) waren je eerste prikjes en de MRI. Waar andere kindjes hun eerste prikjes op het Consultatiebureau krijgen en meteen weer naar huis mogen, moest jij opgenomen worden. 1 dag en 1 nacht aan de monitor omdat we niet wisten hoe jouw lichaampje erop zou reageren. Op wat blauwe plekken na, was alles goed. We waren zo trots! En dat gevoel groeide helemaal na de MRI. Meisje, wat heb jij je kranig gehouden. Een hoop herrie, gebonk en dat terwijl je vast ligt en geen kant op kan. Eventjes verdrietig maar je deed het zo goed dat na 25 minuten alles al klaar was.
Tussen de ziekenhuisdagen door hadden we kraambezoekjes of gewoon even lekker niks. Dat maakte een hoop goed. Het was heerlijk om te zien hoe de lieve mensen om ons heen net zo van jou genoten als wij dat deden. We hebben de laatste weekjes heerlijk weer gehad en we zijn zelfs een weekje op vakantie geweest! Je groeit als kool en we zien je elke dag sterker worden. Dat is dus die roze wolk die mensen bedoelen!
Maar als donderslag bij heldere hemel: ik moet weer werken en jij naar de opvang. Geen grijze wolken, dit hoort bij het leven. Maar zo voelde het wel eventjes, als een nieuwe storm. Het is veel te snel gegaan. We zijn geleefd in de periode die eigenlijk de mooiste van je leven moet zijn. We zijn regelmatig van onze roze wolk gedonderd en terecht gekomen in de meest heftige stormen. Maar we hebben het overleefd, hebben in de plassen gedanst en klommen elke keer weer omhoog.
En nu pas besef ik hoe toepasselijk jouw geboortekaartje eigenlijk is: 3 wolkjes, waarvan 1 roze. Lieve Megan, jij bent onze roze wolk. Hoe grijs sommige dagen ook zijn en hoe hard het soms kan stormen in ons leven, jij zal altijd onze roze wolk zijn.
