Verhalen van een zorgmama
Omdat de artsen denken dat ik aankomend weekend ga bevallen van een prematuur, blijf ik op de verloskamer liggen. Fijn, omdat: ik nu een privékamer heb met eigen badkamer. Minder fijn, omdat: een verlosbed voor geen meter slaapt. Mijn hele lijf doet zeer. Ik word ‘s nachts wakker van de pijn. De verpleegkundige brengt pijnstillers …
5 mei: Bevrijdingsdag. Dan vieren wij onze vrijheid. Nou, zo dacht Megan er ook over. Midden in de nacht voel ik wat nattigheid. Zijn mijn vliezen gebroken? Ik probeer Bas wakker te maken maar die ligt net op 1 oor en is ver weg. Hij is die avond is wezen bowlen. Hij grapt altijd: Ik …
Eindelijk thuis. Voorzichtig zetten we de eerste stapjes op de roze wolk. Klaar om te genieten van ons gezin. We zijn compleet. Een week lang heeft de deur op slot gezeten en waren de gordijnen dicht. Maar het werd tijd ‘om je te delen’. Alle opa’s, oma’s, ooms en tantes, neefjes en nichtjes waren ook …
Vroeger was het mijn lievelingskleur: blauw. En ik was toch echt wel een ‘meisje-meisje’ (stiekem hoop ik dat jij dat ook bent!). Ja, roze was mooi maar toch: blauw had iets bijzonders. Maar nu heeft die kleur een hele andere lading… De eerste keer dat jij blauw aanliep, was nog in het AMC. Papa en …
Tranen van geluk, verdriet, spanning en angst. Toen je net geboren was wilde ik graag huilen, maar het lukte niet. Volgens de verpleging kwam dat door de adrenaline. Die tranen kwamen pas toen ik je weer voor het eerst zag. Op de Intensive Care van de Neonatologie. Je lag daar in couveuse nummer 8: het …