Elke maandag, woensdag en vrijdag breng ik onze kleine meid naar de opvang. Sinds kort is dat in Almere dus moeten we op tijd weg. Helemaal niet erg, we zijn er al helemaal aan gewend. Radio aan en meezingen maar! Vanochtend ging dat anders. Ik hoorde meneer Evers zeggen dat de nieuwe maand begonnen was. Mei is aangebroken. En de tranen stonden in mijn ogen…
Het is alweer een jaar geleden. Vandaag, precies een jaar geleden ging ik met mijn zus op de foto. Trots op onze buiken! Later in die week zou ik met Tess naar de tulpenvelden gaan om daar nog wat mooie foto’s te maken. Maar die foto van mij en mijn zus in de tuin, dat zou mijn laatste buikfoto zijn…
Die tulpenvelden heb ik niet gehaald. Op 5 mei ging het mis. Ik weet nog heel goed dat ik in de ambulance lag en tegen de dame die naast mij zat, zei: Potverdikkie! Ik zou vandaag foto’s maken tussen de tulpen (waar maak je je dan druk om he?). Waarop zij grapte: we kunnen de wagen wel even aan de kant zetten, dan ga je even snel tussen het gele onkruid staan. Hahaha! Nu ik Megan naar Almere moet brengen, rij ik er elke dag langs. Het is mei, en dat gele onkruid woekert weer overal. En elke keer denk ik weer aan dat moment.
Tja, het is mei. Het wordt een bijzondere maand. Een maand met veel mooie en minder mooie herinneringen. Laten we er dit jaar een maand van maken met alleen maar mooie herinneringen.♥
