Het begon al in de zwangerschap: angst. We zijn bang gemaakt voor de meest vreselijke dingen. We hebben weken voor en na de bevalling continu in angst geleefd. Nu is dat al stukken minder. Maar nog steeds zijn we af en toe bang.
En dan niet voor hele ernstige dingen. Zo loopt het onderzoek voor het Lehman syndroom nog. Bang zijn we niet voor de uitslag maar spannend is het wel. Volgende maand is weer AMC-maand. We hebben de reguliere afspraken als de neuroloog, klinisch geneticus en KNO-arts. Maar nu krijg je ook een blaasonderzoek. En dat schijnt best een dingetje te zijn. Nou dan is het voor mama al helemaal een dingetje… Ook starten we in maart met het revalidatieteam: ook weer spannend! Je hebt weer een drukke maand voor de boeg kleine meid…
We durven geen antwoord te geven
Daarnaast zijn het echt de hele simpele dingen. Zo vragen mensen geregeld hoe het met jou gaat. Heel lief en attent maar we durven er bijna geen antwoord op te geven. Bang voor het gevolg. Want zodra het oprecht goed met ons allemaal gaat en we uiten dat…dan gaat het weer mis. Dan heb je ineens weer een raar geluid in je luchtwegen of ineens een flinke buikgriep te pakken. Dus nu zeggen we: lekker druk! Of: we hebben een lekker weekend gehad! Of we kletsen er simpelweg overheen. Sturen een té schattig filmpje van jou waar je het uitkraait van het lachen.
Ik denk dat je als ouder zijnde altijd een stukje angst met je meedraagt. We willen immers niet dat er iets met onze oogappeltjes gebeurt. Maar wij proberen het naar een normaal niveau te krijgen. Ons er niet meer door laten beheersen. En dat gaat steeds beter. Het wordt allemaal ‘normaal’. En dat is het natuurlijk niet maar dat is wel een stuk fijner dan continu bang te zijn.
Leven zonder angst
En jij lieve Megan, jij laat alles maar over je heen komen. Jij lijkt er nog het minst last van te hebben. Plus: jij herinnert je later helemaal niks van deze toestanden. En dat is alleen maar mooi. Het meeste last heb jij nog van je ohzo irritante moeder die continu foto’s en filmpjes van je maakt. Maar als dat alles is? Dan hebben papa en mama toch mooi hun best gedaan die angst bij jou vandaan te houden.
